Powołany na mocy: Zarządzenie Nr 173/99 Wojewody Pomorskiego z dnia 30 listopada 1999r.
(Dz.U. W.P. nr 131, poz. 1129)
Położenie: brzeg Zatoki Puckiej u nasady Półwyspu Helskiego, miasto Władysławowo
Powierzchnia: 27,76 ha
Typ: łąkowy
Forma krajobrazowa: niskie wybrzeże zalewowe
Geneza: wybrzeże utworzone w wyniku spiętrzeń sztormowych wód Zatoki Puckiej
Gleby: torfowe wykształcone na głębokich torfach niskich
Walory przyrodnicze:
- Cenne gatunki flory: rośliny solniskowe, rzadkie w skali kraju: aster solny Aster tripolium, jarnik solankowy Samolus valerandi (tu przebiega wschodnia granica jego zasięgu), sit Gerarda Juncus gerardi, sit żabi Juncus ranarius, ostrzew rudy Blysmus rufus, ostrzew spłaszczony Blysmus compressus, sitowiec nadmorski Bulboschoenus maritima, turzyca odległokłosa Carex distans, mlecznik nadmorski Glaux maritima, babka nadmorska Plantago maritima, babka Wintera Plantago winteri, świbka morska Triglochin maritima, koniczyna rozdęta Trifolium fragiferum, muchotrzew solniskowy Spergularia salina, centuria nadbrzeżna Centaurium vulgare.
- Cenne gatunki fauny: dotychczas brak pełnego rozeznania fauny rezerwatu. Jest to miejsce lęgowe gatunków ptaków zasiedlających zbiorowiska halofilne, szuwaru trzcinowego i oczeretowego. W okresie przelotów szczególnie licznie gromadzą się tu ptaki wodno-błotne i wróblowate: łabędź niemy Cygnus olor, świstun Anas penelope, biegus zmienny Calidris alpina, pliszka żółta Motacilla flava, świergotek łąkowy Anthus pratensis. Podczas migracji można tu zaobserwować również rzadziej spotykane gatunki: łabędź krzykliwy Cygnus cygnus, łabędź czarnodzioby Cygnus columbianus, bernikla kanadyjska Branta canadensis, szablodziób Recurvirostra avosetta. W bezpośrednim sąsiedztwie rezerwatu na Zatoce Puckiej licznie zimują: łabędź niemy Cygnus olor, czapla siwa Ardea cinerea, czernica Aythya fuligula, gągoł Bucephala clangula, nurogęś Mergus merganser.
Najpoważniejsze zagrożenia: odprowadzanie wód burzowych i ścieków do Zatoki Puckiej oraz kanałów przecinających teren rezerwatu; zaniechanie ekstensywnej gospodarki pastwiskowej, umożliwiające ekspansję trzciny i gatunków łąkowych w zbiorowiska łąk halofilnych; zmiany stosunków wodnych (nadmierne przesuszenie może spowodować spadek zasolenia i ustępowanie gatunków słonolubnych, natomiast podwyższenie poziomu wody spowoduje zabagnienie obszaru i wkraczanie gatunków szuwarowych w miejsce zbiorowisk łąkowych i solniskowych); intensywna penetracja terenu przez turystów i ludność miejscową.
Cel ochrony: zachowanie łąk halofilnych, rzadkich gatunków roślin słonolubnych i siedlisk cennych gatunków ptaków.
