Powołany na mocy: Rozporządzenia Nr 8/2005 Wojewody Pomorskiego z dnia 30 maja 2005 r. (dz. U. W. P. nr 59, poz. 1110) powstał w wyniku połączenia rezerwatu:Woskownica Bielawskiego Błota i rezerwatu Moroszka Bielawskiego Błota, powołanych na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 4 kwietnia 1977 r. (M. P. Dz. U. PRL nr 10, poz. 64) oraz rezerwatu Bielawa, powołanego na mocy Zarządzenia Nr 165/99 Wojewody Pomorskiego z dnia 19 listopada 1999 r. (Dz. U. W.P. nr 122, poz. 1075) _1.JPG)
Położenie: Pobrzeże Kaszubskie, 1,5 km na południe od Ostrowa, gmina Puck, gmina Krokowa, miasto Władysławowo, otulina NPK
Powierzchnia: 721,41 ha
Typ: torfowiskowy
Forma krajobrazowa: kopuła torfowiska w zagłębieniu bezodpływowym
Geneza: torfowisko wysokie właściwe wytworzyło się w bezodpływowym zagłębieniu terenu, przy decydującym wpływie wód z opadów atmosferycznych. Stałe zabagnienie i związane z tym niedobory tlenu hamowały rozkład obumierających roślin. Ich szczątki w stanie mało zmienionym odkładały się jako torf, zalegając na piaszczystym podłożu. Torfowisko to jest z natury płytkie, pokład torfu przed intensywną eksploatacją tylko wyjątkowo przekraczał 2 m miąższości. Jego odkładanie rozpoczęło się ok. 5 tysięcy lat temu.
Gleby: torfowe ze śladami murszenia, torfowo-murszowe, murszowate
Walory przyrodnicze:
- Cenne gatunki flory: utrzymuje się tu dość liczna grupa gatunków rzadkich, narażonych na wyginięcie oraz gatunków roślin chronionych tj.: woskownica europejska Myrica gale, malina moroszka Rubus chamaemorus, przygiełka brunatna Rchynchospora fusca, bagnica zwyczajna Scheuchzeria palustris, wełnianeczka darniowa Trichophorum caespitosum, rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia, bażyna czarna Empetrum nigrum, jeżogłówka pokrewna Sparganium affine, wrzosiec bagienny Erica tetralix.
- Cenne gatunki fauny: obszar Bielawskich Błot jest ostoją ptaków wodno-błotnych o randze krajowej, gniazdują tu m.in. ptaki uznane za zagrożone wyginięciem w Europie oraz zaliczone do cennych w skali Pomorza Gdańskiego: błotniak łąkowy Circus pygargus, żuraw Grus grus (w trakcie migracji jest to miejsce koncentracji żurawi, największe zgrupowania wiosenne wynoszą ok. 800 osobników), sieweczka obrożna Charadrius hiaticula, łęczak Tringa glareola (jedyne stanowisko lęgowe w Polsce), turkawka Streptopelia tortur, sowa błotna Asio flammeus, lelek Caprimulgus europaeus, krętogłów Jynx torquilla, skowronek Alauda arvensis, lerka Lullula arborea, świergotek polny Anthus campestris, muchołówka szara Muscicapa strata, gąsiorek Lanius collurio, srokosz Lanius excubitor. Gatunki ptaków szponiastych wykorzystujące Bielawskie Błota jako rewiry łowieckie, prawdopodobnie gniazdujące w pobliskich lasach lub na okolicznych łąkach: trzmielojad Pernis apivorus, kania czarna Milvus migrans, kania ruda Milvus milvus, bielik Haliaeetus albicilla, błotniak stawowy Circus aeruginosus, błotniak zbożowy Circus cyaneus, jastrząb Accipiter gentilis, krogulec Accipiter nisus, myszołów zwyczajny Buteo buteo, orlik krzykliwy Aquila pomarina, pustułka Falco tinnunculus, kobuz Falco subbuteo. W okresie wiosennych migracji na bezdrzewnych wrzosowiskach można zaobserwować duże stada (ok. 30 osobników) polujących na ważki kobczyków Falco vespertinus, poza tym regularnie zalatują tu pojedyncze, młodociane orły przednie Aquila chrysaetos.
Najpoważniejsze zagrożenia: trwałe przesuszenie terenu przez system kanałów odwadniających, pożary i ekspansję nalotów drzew i krzewów. Zacienienie stanowisk charakterystycznych i cennych składników flory charakterystycznej dla torfowiska wysokiego. Zadrzewienie obszarów otwartych, będących miejscem lęgowym i żerowiskiem dla ptaków wodno-błotnych.
Cel ochrony: zachowanie torfowiska wysokiego typu bałtyckiego z charakterystyczną roślinnością, stanowiącego ostoję ptactwa wodno-błotnego. Mimo przekształceń siedliskowych spowodowanych działalnością człowieka (odwodnienia, eksploatacja torfu, pożary), obszar ten nadal odznacza się wysokimi walorami przyrodniczymi. Jest ostoją ptaków wodno-błotnych, występują tu cenne gatunki roślin charakterystyczne dla torfowisk wysokich.
Na terenie rezerwatu dostępna jest wieża widokowa.
